Beste allen,


Met z'n vieren gaan we voor de laatste etappe.
In 2 dagen fietsen we naar Punta Arenas. We beginnen met 100 kilometer wind in de rug, dan draait de weg naar het zuiden en helaas draait de wind ook, nu pal uit het zuiden. We overnachten in een klein dorpje, in de paardenstallen. Een plaats van niets, waar rodeo wedstrijden worden gehouden.
In Punta Arenas nemen we de ferrie naar Porvenir en vervolgen we de weg op een prachtige onverharde weg langs de kust. Langs deze weg willen we een side trip naar de pinguïns maken. De wind neemt toe, de weg slingert, soms wind mee, soms zijwind. Vlak voor de bocht, voordat de wind weer van achteren zou komen, word ik door een windhoos uit het spoor geblazen, kom ik met mijn wiel in het grint, verlies ik mijn evenwicht en kom ik hard op mijn knie terecht. Au, dat doet zeer!
Ik probeer te fietsen, pijnlijk met een dikke knie. De eerste pick-up die ons voorbij rijdt houden we aan, Mo en ik mogen meerijden tot de afslag met de pinguïns.
Nadat we zijn afgezet, nog bezig onze fietsen op te laden, komt er een busje met toeristen langs, op weg naar de pinguïns 15 kilometer verderop. We mogen mee!
We bezichtigen vanachter een houten schot een Koningspinguïn kolonie. Er gebeurt niet veel, maar het is schitterend. We zien zelfs baby's.
Bij terugkomst zijn de heren gearriveerd, we overnachten in een refuge op een splitsing. Binnen is het stil, buiten giert de wind.
We gaan voor de laatste keer de grens met Argentinië over. Door naar Rio Grande, vanaf hier neem ik voor de laatste 210 kilometer de bus! Mijn knie is te pijnlijk en we hebben wind tegen. De anderen fietsen verder. Het was een goede beslissing van mij, ze hebben het zwaar gehad en er was erg veel verkeer.
Ik kom 11 februari in Ushuaia aan, Mo en Erik de 12de. Ons eindpunt. "Fin del mundo", het einde van de wereld!
Frank, die de laatste 14 dagen met ons meefietste, wilde de 13de Ushuaia binnenfietsen, op deze datum is hij precies één jaar onderweg vanaf Colombia.
Hij stopt op 10 kilometer afstand en fietst op dag 365 Ushuaia binnen.
Dit hebben we ‘s avonds uitgebreid gevierd. Ook met Jack, een 65 jarige Fransman die we onderweg een aantal keren tegenkwamen.
Een mooie afsluiting van onze fietstocht.
Ik heb er ruim 4.000 kilometer opzitten, het was een pittige fietstocht.
Maar het was het waard, prachtige natuur, mooie ontmoetingen. Ik heb er van genoten, weer een mooie reis om op terug te kijken.
We nemen afscheid van elkaar. Ieder gaat verder zijn eigen weg. Een aantal mensen hoop ik terug te zien, in Nederland, of elders op de wereld!
Mo en ik genieten nog een weekje na in Buenos Aires.

Muchas gracias por haber seguido mi viaje, y espero veros pronto!
Un fuerte abrazo,

CARLA