150 kilometer verder

Na 4 dagen fietsen, rijden we Potosi binnen, de hoogst gelegen stad in de wereld, op 4100 meter. Het heeft aardig wat inspanning gekost, maar het was de moeite waard.

Maandag ochtend verlieten we Sucre, we hadden er zin in, maar wel een beetje spanning voor wat komen ging. "Vaya con Karma", roept iemand ons na als we de stad uitfietsen.

We zitten hoog in het Andes gebergte en gaan nog veel hoger. Vandaag valt het mee, we gaan van 2500 meter naar 2800 meter. Af en toe een klimmetje, gevolgd door schitterende afdalingen. Ik haal een snelheid van 65 km p/u ! Het geluid van de gierende wind en daar overheen het gezang van krekels, hoor ik om mij heen. Mijn teller geeft temperaturen tussen 35-40°C aan. De drukte op de weg valt mee, het verkeer houdt goed rekening met ons. En ook hier in Zuid Amerika, wordt er weer volop getoeterd en gezwaaid. De 1ste lekke band is voor Anouk en niet veel later de 2de bij Mo. Geen probleem, we zíjn ondertussen ervaren bandenplakkers.

Ons hotel is simpel, niet erg proper en een doorgezakt bed. Altijd weer even wennen, maar de mensen zijn aardig en behulpzaam. Het regent als we opstaan, maar na het ontbijt breekt de zon door en de temperatuur loopt weer op. Vandaag stijgen we meer dan 1000 meter.

Het is lekker fietsen, tot in de verte de lange klim naar boven in zicht komt. Mo ligt een stuk voor, we zien haar als een stipje de helling opgaan. We volgen haar, maar na de bocht wordt het nog steiler, hier heb ik geen zin in. Met z'n drieën besluiten we te liften. Na enkele minuten stopt een goudkleurige Mitsubishi pick-up. We mogen mee tot de summit. 3 fietsen kunnen achterin, geen plek voor Mo! We halen haar in, stoppen en vragen wat ze wil, maar Mo gaat geen uitdaging uit de weg en wil naar boven fietsen. Als bij een pit-stop halen we de tassen van haar fiets en zwaaien haar uit. Verdwaasd door de snelle aktie fietst ze door. 10 kilometer verder op de hoogvlakte van 3000 meter worden we afgezet en bijna 2 uur later halen we Mo als een heldin binnen!

De kans op hoogte ziekte neemt toe, advies is níet meer dan 400 meter té stijgen per dag. Na ongeveer 20 kilometer krijgt Lin klachten van hoofdpijn en misselijkheid. We stoppen bij de plaats Don Diego, We mogen kamperen bij de banos. Hier maken Mo en ik gebruik van, we mengen ons tussen de locals díe zich lekker aan het badderen zíjn, maar of we er schoner uitkomen dan erin gingen is de vraag!

De volgende dag voelt Lin zich een stuk beter, ondanks dat neemt ze een lift naar Potosi, met als voordeel dat ze alvast een leuk hostel heeft gevonden. Wij vervolgen de laatste 20 kilometer de weg die gestaag omhoog gaat.

Potosi is een grote stad, met een mooi oud centrum. We mogen een dagje bijkomen voor de volgende etappe.

Adios!

(Foto's laden wil nog níet lukken!!!!)

Aankomst in Sucre

Hola allemaal,

Henk en Mari staan klokslag 15.00 uur voor de deur! Met moeite gaat de grote fietsdoos achterin de auto. Geen ruimte meer om te zitten, dus Henk gaat liggend op de fietsdoos, mee naar Schiphol. Mo is er al en niet veel later komen Lin (met een nóg grotere fietsdoos) en Anouk ook aanlopen. We zíjn compleet, ons avontuur kan beginnen !

In Santa Cruz moeten we overstappen. De fietsdozen moeten we zelf uit- en inchecken. Zeer gehavend worden de dozen afgeleverd. De dozen van Lin en van míj zijn te groot voor het kleine vliegtuigje van Amaszonas. Ze moeten uit de doos en in de wrap. Dit gaat met enig geweld. Ik houd míjn hart vast, hoe zal míjn fiets dít doorstaan?

We hebben een air bnb geboekt, incl vervoer vanaf de luchthaven. Een kranige Duitse dame van 80 haalt ons op in haar toyota hilux. Alles past erop!. Zíj heeft een ecologisch centrum opgezet, iets buiten Sucre. Van een kale bergwand heeft zij een bosrijk gebied gemaakt, zo' n 100 hectare. Het wordt onderhouden en bestudeerd door vrijwilligers.

We zetten onze fietsen in elkaar, met een beetje hulp van elkaar lukt het redelijk. Één trapper krijg ik er niet op en ik heb iets speling op de voorvork. Deze keer geen man díe het oplost, dus op zoek naar een fietsenmaker. Weinig fietsers in een stad op 2800m hoogte. We vinden wat. De trapper wordt opgelost. De jongen is onder de indruk van míjn fiets met riem en rohloff naaf. Hij vraagt of zo'n riem niet snel breekt?

Paul is een oude buurjongen uit De Zilk. Hij heeft een boek geschreven;"man in het zadel". Hij heeft de route díe wij gaan fietsen, op de motor gedaan. Vlak voor míjn vertrek, kwam ik er via zíjn boek achter, dat hij in Sucre woont. Gisteren hebben wij met míjn oude buurjongen uit De Zilk geluncht! Heel bijzonder. Paul denkt dat wij het zwaar krijgen! Dat denk ik ook, maar alle fietsers die deze route hebben gedaan zijn super enthousiast. En daarom doen wij het!

Hasta luega

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Carla